«بچه ها بهار»، منتخب بسیار کوچکی از اشعار نیما یوشیج در کنار تصویرهای کلاژ از خطه‌ی شمال ایران است که برای کودکان تدارک دیده شده اما برای هر بزرگتر علاقه‌مند به شعر، هنر و تفکر هم دست خالی نیست. در ابتدای کتاب توضیح داده شده است که شعر بر دامنه‌ی واژگانی کودک می‌افزاید؛ او را از فرهنگ مشترک با جامعه‌اش برخوردار می‌سازد و توان لذت بردن از زندگی و زیبا دیدن را در او تقویت می‌کند؛ به بیان دیگر شعر فاخر قدرت درک زیبایی را به کودک هدیه می‌دهد. همه‌ی این حرف‌ها و ادعاها زمانی محقق می‌شود که شعر از نوع ناب خود باشد.
شعر انتخابی: گل‌ها واشدند/ برف‌ها پا شدند/ از روی سبزه‌ها، از روی کوهسار، بچه‌ها بهار/ داره رو درخت، می‌خونه به گوش؛ پوستین را بکن، قبا را بپوش!/ بیدار شو بیدار، بچه‌ها بهار/ دارند می‌روند، دارند می‌پرند/ زنبور از لونه، بابا از خونه/ همه پی کار، بچه‌ها بهار
کتاب با تصویری از خود نیما یوشیج شروع می‌شود. تصویر پیرمردی مهربان با کوله‌ای پر از گل که یادآور بابا نوروز در فرهنگ ماست. در صفحه‌های بعد تصویرهایی از کودکان را می‌بینیم که با لباس‌های محلی در کنار رود بازی می‌کنند، زنانی که در رود لباس می‌شویند، مراسم عروسی و خنچه‌بران، زنان مشغول در شالیزار، مردان در حال صید ماهی‌ و در پایان تصویر پیرمرد شاعری که در ابتدا دیدیم در جاده‌ای به سمت غروب خورشید می‌رود.