کتاب «لیلیت تریان» از مجموعه‌ی «انسان های کوچک؛ آرزوهای بزرگ» منتشر شده است. کودکان و نوجوانان با مطالعه‌ی این زندگی‌نامه، که به زبانی ساده نوشته شده است، با زندگی لیلیت تریان و چندوچون ورود او به دنیای هنر و مجسمه‌سازی آشنا می‌شوند.
لیلیت در خانواده‌ای ارمنی و هنردوست متولد شد. پدر و مادر لیلیت کوچولو مشوق همیشگی دخترشان برای کشیدن نقاشی بودند. تا جایی که لیلیت در نوجوانی از پیگیری رشته‌ی پزشکی منصرف شد و تحصیل در رشته‌ی نقاشی را انتخاب کرد.
او ۲۲ سال داشت که در یک آگهی خواند، در کشور فرانسه شرایط خوبی برای اقامت ارامنه فراهم شده است؛ کشوری که دانشگاه‌های معتبر و بسیار خوبی در زمینه‌ی هنر داشت! لیلیت به فرانسه مهاجرت کرد و البته، این تصمیم آینده‌ی هنری او را تغییر داد؛ زیرا در دانشگاه فرانسه، دانشجویان علاوه بر نقاشی ‌باید مجسمه‌سازی را هم یاد می‌گرفتند. از نظر لیلیت، مجسمه‌سازی خیلی زنده‌تر از نقاشی بود. نقاشی روی سطح صاف کشیده می‌شد. اما مجسمه‌ها سه‌بعدی بودند و به او این امکان را می‌دادند که به دور اثر هنری‌اش راه برود و از جهات گوناگون به اثر خود نگاه کند. همان‌جا بود که لیلیت فهمید تا چه حد به مجسمه‌سازی علاقه‌مند است و می‌خواهد این هنر را ادامه دهد. اما این کار چندان هم ساده نبود!
به نظر شما، «لیلیت تریان» برای موفقیت چه مسیری را طی کرد؟ و چرا امروزه از او با عنوان «مادر مجسمه‌سازی ایران» یاد می‌شود؟
مجموعه‌ی «انسان های کوچک؛ آرزوهای بزرگ» شامل کتاب‌هایی است که نه‌تنها کودکان و نوجوانان را با دنیای هنرمندان و بزرگان عرصه‌ی علم آشنا می‌کند، بی‌شک راهی تازه را پیش روی اندیشه‌ی نسل جدید خواهد گشود.